Verslag op Sulawesi

Hallo allemaal,
Hier een bericht vanaf Sulawesi. We komen eerst nog even terug op de sunda eilanden. We hebben iederdaad varanen gezien. Toen we begonnen te lopen lagen er al 5 bij de beginpost. Het was daar erg bergachtig dus ben ik terug gelopen naar de boot. Sanne heeft onderweg een kakatoe, een wildzwijn en een hert gezien. Op Rinca heeft Sanne nog 4 varanen gezien, die liepen daar echt in het wild.
Nu over Sulawesi. Het is ten opzichte van de kleine sunda-eilanden een heel stuk mooier. De huizen zijn veel verzorgder en er zijn hier veel meer planten en bloemen bij de huizen. Ook de natuur is veel groener en bloeirijker. De wegen zijn hier niet echt optimaal, maar dat blijft natuurlijk zo.
We hebben diverse Toraja-huizen gezien, deze zijn prachtig gebouwd als een soort schip, jullie zien ze metertijd wel op de foto. Ze worden allemaal gebouwd van noord naar zuid, vanwege eventuele storm dan zijn ze veel stabieler. Je hebt drie variatie's. 1. De kleinste voor een overledene. 2. De middelste voor opslag van rijst en hoe meer je van deze huizen hebt hoe rijker je bent. 3. De grootste daar wordt nog altijd in geleefd. Als je gaat kijken zijn het ook echt hele dorpen die authentiek zijn en niet opgesteld als in een museum. De huizen worden ook nog echt bewoond.
Verder hebben we graven bezocht, die zijn uitgehakt in de rotsen van soms 700 tot 800 jaar oud. Ze hebben daar gaten ingemaakt met toendertijd waarschijnlijk steen en nu worden ze nog altijd met een beitel uitgehakt. Er staan zijn dan poppen voor die "Tutu" heten, die houden bij de graven de wacht. Ze krijgen eens in de dertig tot vijftig jaar andere kleren aan, want dan zijn ze vergaan. De poppen zijn van jackfruit hout, deze blijven tot in lengte van jaren goed. Er worden nog wel eens poppen gestolen, want ze hebben een antieke waarde.
We zijn ook nog naar een begravenisceremonie geweest van een vrouw van 69. Daar werd eerst gebeden en toen werd de dode, die al twee jaar geleden overleden was maar het geld was er niet om iedereen uit te nodigen en de buffels en zwijnen te kopen voor de offering, naar een speciale plek gebracht. Zij lag in een ronde kist, voordat het geld er is blijft ze gewoon in de huiskamer liggen en krijgt ze ook nog eten voorgezet, wat ze natuurlijk niet opeet. Ze gaan er vanuit dat de ziel van de buffel de ziel van de overledene meeneemt naar de hemel.
Toen ze een andere plaats had gekregen, waar ze beter uitzicht had op de ceremonie! Werd er een buffel geofferd. Dit was natuurlijk een bloederig geheel. Ook omdat het een slechte slachter was en de buffel na 5 min. nog probeerde op te staan. Sanne en ik, ook nog anderen, hebben daar niet bij staan kijken, maar er waren er ook bij die er van smulden.
Daarna werd er een zwijn geslacht. Deze was door een steek in het hart, werkelijk gelukkig gelijk dood. We hebben dit gevolgd, alleen vonden wij het jammer dat er niet meer ceremonie voor de doden was, nu was het echt het slachten van het vee. De volgende dag zouden er nog 8 buffels geslacht worden. Als Sanne dit geweten had, was ze niet mee gegaan, maar gewoon bij de busjes gebleven. Ik vond het enige voordeel hiervan dat het een echte begrafenisceremonie was en niet een die geanceneerd was, want daar liepen ze in Ubud mee te venten. De officiele begrafenis is vandaag, dit is na drie dagen ceremonie, daar mochten geen toeristen bij zijn.
Vandaag zijn we naar een buffel- en zwijnenmarkt geweest. Er werden veel buffels te koop aangeboden, of er veel verkocht werden konden we niet ontdekken. Bij de zwijnen was het anders, daar zag je dat er regelmatig zwijnen werden verkocht, die gingen dan aan bamboestokken of in een kruiwagen mee naar de volgende eigenaar, natuurlijk wel gillend, want dat hoort er bij.
De te koop aangeboden buffels, waren bijna allemaal mannen en de zwijnen allemaal vrouwen.
Morgen gaat Sanne een trekking maken van 2 dagen. De eerste dag 2 maal drie uur lopen en de tweede dag 4 uur. Ze slapen bij de lokale bevolking, zal wel weer een erg hard bed zijn. Ze hoeven niet hun bagage mee te nemen, dat doen wij. Scheelt toch weer extra pakkage op hun rug. Een aantal gaan de eerste dag bij hun eten. Onze gids is dan jarig, dus dat vieren we daar.
Hallo allemaal,
Hier een bericht vanaf Sulawesi. We komen eerst nog even terug op de sunda eilanden. We hebben iederdaad varanen gezien. Toen we begonnen te lopen lagen er al 5 bij de beginpost. Het was daar erg bergachtig dus ben ik terug gelopen naar de boot. Sanne heeft onderweg een kakatoe, een wildzwijn en een hert gezien. Op Rinca heeft Sanne nog 4 varanen gezien, die liepen daar echt in het wild.
Nu over Sulawesi. Het is ten opzichte van de kleine sunda-eilanden een heel stuk mooier. De huizen zijn veel verzorgder en er zijn hier veel meer planten en bloemen bij de huizen. Ook de natuur is veel groener en bloeirijker. De wegen zijn hier niet echt optimaal, maar dat blijft natuurlijk zo.
We hebben diverse Toraja-huizen gezien, deze zijn prachtig gebouwd als een soort schip, jullie zien ze metertijd wel op de foto. Ze worden allemaal gebouwd van noord naar zuid, vanwege eventuele storm dan zijn ze veel stabieler. Je hebt drie variatie's. 1. De kleinste voor een overledene. 2. De middelste voor opslag van rijst en hoe meer je van deze huizen hebt hoe rijker je bent. 3. De grootste daar wordt nog altijd in geleefd. Als je gaat kijken zijn het ook echt hele dorpen die authentiek zijn en niet opgesteld als in een museum. De huizen worden ook nog echt bewoond.
Verder hebben we graven bezocht, die zijn uitgehakt in de rotsen van soms 700 tot 800 jaar oud. Ze hebben daar gaten ingemaakt met toendertijd waarschijnlijk steen en nu worden ze nog altijd met een beitel uitgehakt. Er staan zijn dan poppen voor die "Tutu" heten, die houden bij de graven de wacht. Ze krijgen eens in de dertig tot vijftig jaar andere kleren aan, want dan zijn ze vergaan. De poppen zijn van jackfruit hout, deze blijven tot in lengte van jaren goed. Er worden nog wel eens poppen gestolen, want ze hebben een antieke waarde.
We zijn ook nog naar een begravenisceremonie geweest van een vrouw van 69. Daar werd eerst gebeden en toen werd de dode, die al twee jaar geleden overleden was maar het geld was er niet om iedereen uit te nodigen en de buffels en zwijnen te kopen voor de offering, naar een speciale plek gebracht. Zij lag in een ronde kist, voordat het geld er is blijft ze gewoon in de huiskamer liggen en krijgt ze ook nog eten voorgezet, wat ze natuurlijk niet opeet. Ze gaan er vanuit dat de ziel van de buffel de ziel van de overledene meeneemt naar de hemel.
Toen ze een andere plaats had gekregen, waar ze beter uitzicht had op de ceremonie! Werd er een buffel geofferd. Dit was natuurlijk een bloederig geheel. Ook omdat het een slechte slachter was en de buffel na 5 min. nog probeerde op te staan. Sanne en ik, ook nog anderen, hebben daar niet bij staan kijken, maar er waren er ook bij die er van smulden.
Daarna werd er een zwijn geslacht. Deze was door een steek in het hart, werkelijk gelukkig gelijk dood. We hebben dit gevolgd, alleen vonden wij het jammer dat er niet meer ceremonie voor de doden was, nu was het echt het slachten van het vee. De volgende dag zouden er nog 8 buffels geslacht worden. Als Sanne dit geweten had, was ze niet mee gegaan, maar gewoon bij de busjes gebleven. Ik vond het enige voordeel hiervan dat het een echte begrafenisceremonie was en niet een die geanceneerd was, want daar liepen ze in Ubud mee te venten. De officiele begrafenis is vandaag, dit is na drie dagen ceremonie, daar mochten geen toeristen bij zijn.
Vandaag zijn we naar een buffel- en zwijnenmarkt geweest. Er werden veel buffels te koop aangeboden, of er veel verkocht werden konden we niet ontdekken
Vanmiddag gaan Sanne en ik nog voor een massage. Heerlijk ontspannen.
Nou allemaal,
Dit was het dan voor vandaag.

Veel groetjes en tot Sanur als alles goed gaat, anders wordt het Singapore.
Sanne en Carla